پیوند استخوان برای ایمپلنت دندان

پیوند استخوان برای ایمپلنت دندان عملی جراحی است که طی آن نوعی ماده ی استخوانی به استخوان فک اضافه می شود تا استخوان را برای انجام عمل هایی نظیر کاشت ایمپلنت دندان آماده کند.

پیوند استخوان انواع مختلفی دارد که هر کدام برای یک شرایط خاص مناسب است و تنها در افراد معدودی با توجه به آناتومی بدنشان جوابگو می باشد، پس بهتر است انواع پیوند در استخوان را بشناسیم که اگر روزی نیازمند به این عمل جراحی شدیم حداقل اطلاعاتی از آن داشته باشیم.

در این مقاله با 4 مزیت و معایب این جراحی آشنا خواهید شد. بنابراین تا انتهای این مطلب همراه ما بمانید.

پیوند استخوان چیست؟

پیوند استخوان برای ایمپلنت دندان، یک روش جراحی است که برای افزایش حجم استخوان در ناحیه کاشت ایمپلنت دندان استفاده می‌شود. این روش معمولاً زمانی انجام می‌شود که استخوان کافی در محل کاشت ایمپلنت وجود نداشته باشد.

در این روش

پیوند یا پودر استخوانی در ناحیه کاشت ایمپلنت قرار داده می‌شود تا حجم استخوان در این منطقه افزایش یابد. این امر باعث می‌شود که ایمپلنت دندان بتواند محکم‌تر در استخوان قرار گیرد و عملکرد بهتری داشته باشد.

در برخی موارد

به دلیل کمبود استخوان در ناحیه کاشت ایمپلنت، ممکن است نیاز به افزایش حجم استخوان با استفاده از پیوند استخوان باشد. این پیوندها از نظر اندازه، مواد و تکنیک‌های استفاده شده متفاوت هستند، اما هدف همه آنها یکسان است: افزایش حجم استخوان در ناحیه کاشت ایمپلنت.

بیشتر بخوانید: ایمپلنت دندان مدرن

با 4 مزیت پیوند استخوان آشنا شوید!

پیوند استخوان می‌تواند مزایای متعددی برای ایمپلنت دندان داشته باشد. این مزایا عبارتند از:

• افزایش میزان محافظت از ایمپلنت در برابر فشارهای افقی و عمودی: می‌تواند به عنوان یک تکیه‌گاه برای ایمپلنت عمل کند و آن را در برابر فشارهای وارده از دندان‌های مجاور و جویدن محافظت کند. این امر به ویژه در مواردی که استخوان فک نازک یا ضعیف باشد، اهمیت دارد.
• کاهش میزان نفوذ و حرکت ایمپلنت درون استخوان: می‌تواند به افزایش تراکم استخوان در اطراف ایمپلنت کمک کند و از حرکت آن جلوگیری کند. این امر به بهبود عملکرد ایمپلنت و کاهش خطر شکستن آن کمک می‌کند.
• کاهش خطر عفونت و عفونت‌های بعد از جراحی:  می‌تواند به ایجاد یک محیط مناسب برای بهبودی استخوان کمک کند و خطر عفونت را کاهش دهد. این امر با استفاده از مواد پیوند استخوانی استریل و با رعایت بهداشت و مراقبت‌های لازم بعد از جراحی امکان‌پذیر است.
• کاهش زمان بهبودی بعد از جراحی: می‌تواند به کوتاه شدن زمان بهبودی بعد از جراحی کمک کند. این امر به ویژه در مواردی که از مواد پیوند استخوانی خود بدن بیمار استفاده شود، اهمیت دارد.
• بهبود پایداری و استحکام ایمپلنت: می‌تواند به بهبود پایداری و استحکام ایمپلنت کمک کند و از شکستن آن جلوگیری کند. این امر با افزایش تراکم استخوان در اطراف ایمپلنت امکان‌پذیر است.

در مجموع، پیوند استخوان می‌تواند به افزایش موفقیت کاشت ایمپلنت دندان کمک کند.

4 مورد ازعوارض احتمالی پیوند استخوان ایمپلنت

عوارض احتمالی پیوند استخوان ایمپلنت، به عوامل مختلفی مانند نوع جراحی، محل و میزان پیوند و همچنین وضعیت بیمار بستگی دارد.

عوارض شایع پیوند استخوان برای ایمپلنت دندان عبارتند از:

• خونریزی و عفونت: این عوارض معمولاً خفیف هستند و با مراقبت‌های مناسب قابل کنترل هستند.
• عدم تعامل با پیوند استخوان: این مشکل معمولاً برای افرادی که دارای بیماری‌های زمینه‌ای هستند رخ می‌دهد.
• عدم موفقیت در رشد استخوان جدید: این مشکل ممکن است نیاز به انجام جراحی دوباره را به همراه داشته باشد.
• درد: درد در محل جراحی معمولاً خفیف است و با مصرف داروهای مسکن قابل کنترل است.

پیوند استخوان برای ایمپلنت دندانی، جراحی پیچیده‌ای است و باید توسط پزشک متخصص و با توجه به وضعیت بیمار، به‌صورت دقیق برنامه‌ریزی شود.

2 روش جراحی پیوند استخوان برای ایمپلنت

جراحی پیوند استخوان یا bone grafting به عنوان یکی از روش های مورد استفاده در ایمپلنت دندانی، برای افزایش حجم و ضخامت استخوان در منطقه ای که قرار است ایمپلنت دندان در آن قرار گیرد، استفاده می‌شود.

این روش به دو صورت مختلف انجام می‌شود:

1) پیوند خود استخوان (Autograft):

پیوند خود استخوان، بهترین گزینه برای پیوند استخوان برای ایمپلنت دندان است. این روش از لحاظ فنی نسبتاً پیچیده‌تر از روش قبلی است، اما خطر عفونت و رد شدن پیوند توسط بدن بیمار کمتر است.

در این روش

پزشک از بخشی از استخوان بیمار، معمولاً از ناحیه پشتی دندان‌های بیمار، به عنوان پیوند استخوان استفاده می‌کند. استخوان مورد نیاز معمولاً از ناحیه فک یا لثه گرفته می‌شود.

2) پیوند استخوان از دیگران (Allograft):

پیوند استخوان از دیگران، روشی نسبتاً ساده است که معمولاً در مواردی که بیمار به اندازه کافی استخوان خود را برای پیوند ندارد، استفاده می‌شود.

در این روش

پزشک از استخوان دیگران (مثلاً استخوان افرادی که برای درمان دیگر برای پزشک مراجعه کرده‌اند) به عنوان پیوند استخوان استفاده می‌کند. استخوان مورد نیاز معمولاً از بانک‌های استخوان تهیه می‌شود. این روش از لحاظ فنی نسبتاً ساده‌تر از روش قبلی است، اما خطر عفونت و رد شدن پیوند توسط بدن بیمار بیشتر است.

در هر دو روش

پس از اجرای جراحی پیوند استخوان، باید به مدت حداقل چند ماه، برای ترمیم کامل استخوان صبر کرد. سپس ایمپلنت دندانی قرار داده می‌شود.

برای انجام جراحی پیوند استخوان در ایمپلنت دندانی، مواد مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از این مواد عبارتند از:

مواد مشتق شده از بدن

• پودر استخوان: پودر استخوان، ساده‌ترین نوع پیوند استخوان است. این پودر از استخوان‌های بیمار یا از استخوان‌های دیگران گرفته می‌شود و به عنوان ماده اولیه برای ایجاد رشد استخوان جدید در منطقه پیوند به کار می‌رود.
• ماتریس استخوانی: ماتریس استخوانی، شامل پروتئین‌های استخوانی مانند کلاژن است. این ماده به عنوان یک سازمان‌دهنده استفاده می‌شود تا به رشد استخوان جدید کمک کند.
• مواد پلیمری: مواد پلیمری مثل پلی‌لاکتید و پلی‌گلیکولیک اسید ممکن است برای ایجاد پوشش بر روی پیوند استخوانی استفاده شوند. این پوشش‌ها می‌توانند به محافظت از پیوند استخوانی در برابر عفونت و از دست رفتن کمک کنند.

بیشتر بخوانید: پودر استخوان چیست و چه کاربردی در ایمپلنت دندان دارد؟

مواد مصنوعی

• هیدروکسی‌آپاتیت: هیدروکسی‌آپاتیت، یک ماده معدنی است که به طور طبیعی در استخوان وجود دارد. این ماده معمولاً به عنوان یک زمینه ساز برای رشد استخوان جدید استفاده می‌شود.
  بتافوسفات تری کلسیم (TCP): TCP، یک ماده معدنی دیگر است که به طور طبیعی در استخوان وجود دارد. این ماده نیز می‌تواند به عنوان یک زمینه ساز برای رشد استخوان جدید استفاده شود.
  مواد زیست‌فعال: مواد زیست‌فعال، موادی هستند که می‌توانند با بدن بیمار تعامل داشته باشند. این مواد می‌توانند به تحریک رشد استخوان جدید کمک کنند.

تعیین نوع ماده مورد استفاده برای پیوند استخوان، به عواملی مثل نوع جراحی، میزان ضخامت استخوان و وضعیت بیمار بستگی دارد و پزشک شما می‌تواند بهترین گزینه را برای شما تعیین کند.

دلایل نیاز به پیوند استخوان

دلیل اصلی نیاز بیماران به پیوند استخوان لثه، تحلیل استخوان فک است. این تحلیل می تواند به دلایل مختلفی از جمله عوامل ارثی، ژنتیکی، بیماری های لثه و عفونت رخ دهد.

انواع پیوند استخوان [5 نوع مهم!]

پیوند استخوان می تواند با استفاده از گرافت های مصنوعی یا استخوان واقعی بدن فرد انجام شود. در صورت عدم موفقیت پیوند مصنوعی، می توان از استخوان واقعی بدن فرد استفاده کرد.

علاوه بر پیوند استخوان، ممکن است نیاز به پیوند لثه نیز باشد. پیوند لثه معمولاً پس از پیوند استخوان انجام می شود.

انواع روش های تهیه ماده استخوانی برای پیوند وجود دارد که بر اساس همین روش ها، انواع پیوندهای استخوانی به وجود آمده اند.

1) پیوند استخوان اتوگرافت

روش اتوگرافت، که به آن روش استئوژنز نیز گفته می شود، یکی از روش های رایج پیوند استخوان است. در این روش، از استخوان خود فرد برای ترمیم ناحیه ای از استخوان که تحلیل رفته است، استفاده می شود.

این روش زمانی استفاده می شود که

استخوان کافی برای کاشت ایمپلنت وجود نداشته باشد. در این صورت، جراح از قسمتی از استخوان بدن فرد، که ممکن است داخل یا خارج از دهان باشد، قطعه ای را برداشته و به ناحیه تحلیل رفته پیوند می زند.

پس از گذشت چند ماه، استخوان پیوند شده رشد کرده و ناحیه تحلیل رفته را ترمیم می کند.

2) پیوند استخوان آلوگرافت

پیوند آلوگرافت مشابه پیوند اتوگرافت است، با این تفاوت که در این روش، استخوان از فرد دیگری به بیمار پیوند داده می شود.

این روش زمانی استفاده می شود که بیمار تمایلی به جراحی برای برداشتن استخوان از بدن خود ندارد یا اینکه مقدار استخوان مورد نیاز زیاد است.

از معایب این روش این است که استخوان پیوندی از فرد دیگری گرفته شده است و ممکن است با بدن بیمار سازگار نباشد. این امر می تواند باعث شود که روند بهبودی بیمار طولانی تر شود.

بیشتر بخوانید: ایمپلنت دندان در بلوار دادمان تهران

3) پیوند استخوان زنو گرافت

پیوند زنوگرافت روشی است که در آن از استخوان موجودات دیگر، مانند گاو، برای پیوند به انسان استفاده می شود. در این روش، مواد آلی استخراج شده از استخوان گاو به محل مورد نظر پیوند داده می شوند.

این مواد

به عنوان محرک عمل کرده و باعث می شوند که بدن فرد استخوان جدید بسازد. پس از ساخته شدن استخوان جدید، مواد آلی برداشته می شوند.

4) استفاده از پودر استخوان

پودر استخوان، پودر جادویی که باعث رشد استخوان می شود!

تصویر اینکه با پاشیدن پودر جادویی روی چیزی، آن چیز به چیزی دیگر تبدیل شود، بیشتر شبیه داستان های فانتزی است تا واقعیت. اما پودر استخوان یک واقعیت است و می تواند باعث رشد استخوان شود.

در روش پیوند استخوان

می توان از پودر استخوان استفاده کرد. این پودر باعث رشد مجدد سلول های استخوانی در محل مورد نظر می شود. پس از آن که پودر استخوان باعث آغاز فرایند رشد سلول ها شد، خود به خود از بین می رود.

5) استفاده از روش آلوژن

روش آلوژن، روشی است که در آن از سنتز های گیاهی برای پیوند استخوان در مرکز ایران ایمپلنت استفاده می شود. این روش ممکن است نسبت به روش اتوگرافت، که در آن از استخوان خود بیمار استفاده می شود، موثرتر نباشد، اما میزان عفونت ناشی از آن بسیار کمتر است.

سخن پایانی

در این مطلب سعی شد تا تمام روش هایی که به وسیله ی آن ها پیوند استخوان انجام می گیرد توضیح داده شود.

همان طور که متوجه شدید پیوند استخوان زمانی لازم است که استخوان دچار تحلیل شده باشد، پس اگر فرد خوش شانسی هستید و به دلایل ارثی و ژنتیکی استخوان فکتان دچار تحلیل و سایش نشده است و یا به طور کلی حجم استخوانتان کم نیست.

بهتر است مراقب باشید تا

به دلیل طولانی بودن زمان بین کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت فاصله نیفتد؛ زیرا اگر این زمان طولانی شود استخوان فک و لثه فرسایش پیدا می کنند و ناچار به پیوند استخوان خواهید شد. برای بررسی هزینه ایمپلنت بروی لینک کلیک کنید.