مراحل کاشت ایمپلنت دندان

به نظر دندانپزشکان ماهر ایران ایمپلنت بهترین جایگزین برای دندان های از دست رفته، ایمپلنت بوده که مراحل کاشت ایمپلنت دندان با پایه فلزی به شکل پیچ در جای خالی دندان شروع می شود. کاشت ایمپلنت به طور دقیق در جای خالی و حرفه دندان از دست رفته قرار گرفته و از تاج دندان حمایت می کند.ایمپلنت دندان انقلابی در عرصه دندانپزشکی ایجاد کرده است و راه حل مطمئن و ماندگار برای جایگزینی دندان های از دست رفته ارائه می دهد. اگر به کاشت ایمپلنت دندان فکر می کنید، درک مراحل مختلف این روش و آنچه در طول مسیر باید انتظار داشته باشید ضروری است. در این راهنمای جامع، شما را در مسیر روش‌های کاشت دندان، از مشاوره تا ترمیم نهایی، راهنمایی می‌کنیم.

اجزای ایمپلنت دندان

اجزاء اصلی ایمپلنت دندان به طور تخصصی به صورت زیر می باشد:

فیکسچر

فیکسچر یک پایه تیتانیومی یا یک پست بوده که در استخوان فک بالا و پایین کاشته می شود. شکل ظاهری آن به صورت پیچ بوده و در جای خالی دندان به کار می رود. اما بدانید که استحکام و پایداری این پایه فلزی از ریشه اصلی دندان شخص بسیار بیشتر است. در مقابل نیز نسبت به پوسیدگی استقامت بیشتری دارد و دیرتر از زمان موعد پوسیده خواهد شد. ظاهر کاملا طبیعی تاج دندان با کمک پایه تیتانیومی بیشتر خود را نشان می دهد.

اباتمنت

یکی از مراحل کاشت ایمپلنت دندان به کارگذاشتن اباتمنت در داخل فیکسچر است. جنس اباتمنت به طور معمول از سرامیک، فولاد ضد زنگ، زیرکونیا، طلا یا تیتانیوم ساخته می شود. از فیکسچر به عنوان اتصال دهنده تاج دندان به پایه ایمپلنت استفاده شده و برای تضمین استحکام خود آن از دیگر اتصالات کمک گرفته می شود. مزایای استفاده از فیکسچر جهت جلوگیری از افتادن تاج دندان از روی پایه بوده و یا عدم ترک خوردن آن به هنگام زدن فشار زیاد به روی آن می باشد.

تاج دندان :

برای اینکه ایمپلنت به دندان طبیعی شباهت بیشتری پیدا کند از تاج دندان استفاده می شود. تاج را به عنوان یک کپ بر روی ایمپلنت قرار داده و جایگزین مناسبی برای دندان طبیعی خواهد بود. تاج دندان از جنس بسیار سخت ساخته شده و نسبت به زرد شدن و پوسیدگی نیز مقاومت بسیار خوبی از خود نشان می دهد. از این نکته غافل نشوید که در صورت پیچ شدن در داخل اباتمنت، بایستی فضای خالی با کامپوزیت دندان پر شود.

مراحل کاشت ایمپلنت دندان

مشاوره اولیه:

برای ایمپلنت دندان شما با مشاوره اولیه با یک دندانپزشک واجد شرایط ایمپلنت آغاز می شود. در طول این قرار ملاقات، تاریخچه سلامت دهان و دندان، مشکلات دندان موجود و اهداف درمانی خود را مورد بحث قرار خواهید داد. همچنین این زمان برای دندانپزشک است که دهان شما را معاینه کند، اشعه ایکس بگیرد و اسکن سه بعدی برای ارزیابی تراکم استخوان و وضعیت کلی ساختارهای دهان شما انجام دهد.

برنامه ریزی درمان:

بر اساس اطلاعات جمع آوری شده در طول مشاوره و تست های تشخیصی، دندانپزشک شما یک برنامه درمانی شخصی ایجاد می کند. این طرح تعداد ایمپلنت‌های مورد نیاز، محل دقیق آن‌ها و نوع ترمیم (مانند تاج، بریج یا دندان مصنوعی) را که مورد استفاده قرار می‌گیرد، مشخص می‌کند.

مرحله جراحی – کاشت ایمپلنت:

اولین مرحله جراحی شامل قرار دادن ایمپلنت(های) دندان است. این روش معمولاً تحت بی حسی موضعی انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که شما راحت و بدون درد هستید. یک برش کوچک در بافت لثه ایجاد می‌شود و سوراخی با دقت در استخوان فک ایجاد می‌شود تا ایمپلنت را در خود جای دهد. هنگامی که ایمپلنت به طور ایمن قرار گرفت، محل برش بسته می شود.

استئواینتگراسیون:

پس از کاشت ایمپلنت، یک فرآیند درمانی حیاتی به نام osseointegration انجام می‌شود. در این دوره، که می تواند چندین ماه طول بکشد، ایمپلنت با بافت استخوانی اطراف ترکیب می شود. این ادغام یک پایه قوی و پایدار برای ترمیم نهایی ایجاد می کند.

قرار دادن تکیه گاه:

پس از تکمیل استئواینتگراسیون، یک قطعه اتصال به نام اباتمنت به ایمپلنت متصل می شود. این اباتمنت به عنوان لنگر برای دندان یا دندان های مصنوعی عمل می کند.

قالب گیری و طراحی مرمت:

پس از قرار دادن اباتمنت، قالب هایی از دندان ها و لثه های شما گرفته می شود. از این قالب‌ها برای طراحی روکش، بریج یا پروتز دندان سفارشی استفاده می‌شود که از نظر رنگ، اندازه و شکل کاملاً با دندان‌های طبیعی شما مطابقت دارد.

بازسازی نهایی:

ترمیم نهایی شما که در آزمایشگاه دندانپزشکی به کمال رسیده است، سپس به طور ایمن به اباتمنت متصل می شود. این نشان دهنده اتمام عمل ایمپلنت دندان است که منجر به یک دندان یا دندان جایگزین کاملاً کاربردی و از نظر زیبایی شناسی می شود.

مراقبت پس از عمل:

پس از دریافت ایمپلنت دندان، بسیار مهم است که دستورالعمل های مراقبت پس از عمل را به دقت دنبال کنید. این شامل حفظ بهداشت دهان و دندان عالی، شرکت در قرارهای پیگیری برنامه ریزی شده و اجتناب از عاداتی است که می تواند در بهبودی اختلال ایجاد کند، مانند سیگار کشیدن.

مراحل قالب گیری روکش ایمپلنت

قالب گیری روکش دندان معمولاً شامل مراحل زیر است:

مشاوره و معاینه:

دندانپزشک شما سلامت دندان شما را ارزیابی می کند و در مورد اهداف شما برای قرار دادن ونیر صحبت می کند. این مرحله شامل یک معاینه کامل است و ممکن است شامل اشعه ایکس یا قالب گیری از دندان شما باشد.

آماده سازی دندان:

برای قرار دادن روکش ها، حداقل مینای دندان از سطح جلویی دندان برداشته می شود. این کار تناسب مناسب روکش ها را تضمین می کند.

قالب ها:

قالب یا قالبی از دندان های آماده شده شما گرفته می شود و به آزمایشگاه دندانپزشکی ارسال می شود. تکنسین های آزمایشگاه از این قالب ها برای ساخت روکش های سفارشی استفاده می کنند که با اندازه، شکل و رنگ دلخواه شما مطابقت دارد.

روکش های موقت:

در حالی که روکش های دائمی شما ساخته می شوند، ممکن است روکش های موقت برای محافظت از دندان های آماده شده و حفظ ظاهر لبخند شما قرار داده شوند.

قرار دادن ونیر:

هنگامی که روکش های سفارشی آماده شدند، دندانپزشک شما تناسب و ظاهر آن ها را بررسی می کند. هر گونه تنظیمات لازم انجام می شود و روکش ها با استفاده از یک چسب دندانی قوی به دندان های شما چسبانده می شوند.

تنظیمات نهایی:

پس از قرار دادن، دندانپزشک شما ممکن است تنظیمات نهایی را انجام دهد تا اطمینان حاصل شود که روکش ها طبیعی و طبیعی به نظر می رسند. این ممکن است شامل پرداخت و ارزیابی نیش باشد.

تعمیر و نگهداری و پیگیری:

راهنمایی در مورد مراقبت از روکش های جدید خود و برنامه ریزی قرار ملاقات های بعدی برای نظارت بر وضعیت آنها و رفع هرگونه نگرانی دریافت خواهید کرد.

روش های کاشت دندان:

چندین روش کاشت دندان وجود دارد که دو دسته اصلی آن عبارتند از:

• ایمپلنت های اندوستال: اینها رایج ترین نوع ایمپلنت های دندانی هستند. آنها مستقیماً در استخوان فک قرار می گیرند و از اشکال و اندازه های مختلفی مانند پیچ، سیلندر یا تیغه تشکیل شده اند. ایمپلنت اندوستال برای اکثر بیماران با تراکم استخوان مناسب مناسب است.
• ایمپلنت های ساب پریوستال: این ایمپلنت ها در بالای استخوان فک، زیر بافت لثه قرار می گیرند. ایمپلنت های ساب پریوستال زمانی استفاده می شوند که بیمار ارتفاع استخوانی کافی برای کاشت ایمپلنت سنتی نداشته باشد. آنها اغلب به صورت سفارشی برای موارد فردی ساخته می شوند.

تکنیک ها و روش های اضافی ممکن است برای رفع نیازهای خاص بیمار استفاده شود، مانند:

• All-on-4 یا All-on-6: این تکنیک ها شامل قرار دادن ایمپلنت های کمتری برای حمایت از قوس کامل دندان ها است. آنها اغلب برای بیماران با از دست دادن قابل توجه دندان استفاده می شوند.
• ایمپلنت های فوری: در برخی موارد می توان ایمپلنت های دندانی را بلافاصله پس از کشیدن دندان گذاشت.
• ایمپلنت های زیگوماتیک: این ایمپلنت های بلندتر در استخوان زیگوماتیک (استخوان گونه) لنگر انداخته می شوند و زمانی استفاده می شوند که استخوان فک بالایی فاقد استخوان کافی برای ایمپلنت های سنتی باشد.